Meer dan duizend leerlingen heeft hij intussen opgeleid. En hoewel Luc De Pauw benadrukt dat hij een parketteur is, en geen onderwijsspecialist, biedt dat hem een unieke kijk op het onderwijslandschap. Ooit won zijn liefde voor hout het van zijn passie voor maatschappelijk werk, maar zijn sociale engagement bleef. Hoe verklaar je anders dat hij zelfs na zijn pensioen de kneepjes van het vak blijft doorgeven?
Het indrukwekkende aantal opgeleide jongeren valt in het niet bij de kilometers parket die Luc De Pauw in zijn veertigjarige carrière heeft gelegd. Lesgeven kwam eerder toevallig op zijn pad. Eerst nam hij een avondopleiding parket plaatsen over bij Syntra. Niet lang daarna viel hij bij Constructiv in voor een leerkracht, waardoor hij ook in het secundair onderwijs belandde. Wat als een tijdelijke opdracht begon, doet hij vandaag nog steeds.
“Ik doe het vooral om mijn liefde voor hout te kunnen delen”, vertelt De Pauw. “Tijdens mijn carrière heb ik het vak enorm zien veranderen. Van een puur artisanaal naar een meer technisch verhaal. Naast massief parket doken laminaatvloeren en samengesteld parket op. Hout kreeg gezelschap van pvc- en lvt-vloeren. Bijna iedereen kan die vloeren plaatsen, maar massief parket volgens de regels van de kunst leggen, vraagt echt vakmanschap. Dat traditionele vakmanschap dreigt verloren te gaan, en ik hoop jongeren te inspireren om er zich toch in vast te bijten.”
De Pauw pakt zijn lessen praktijkgericht aan, want parket leggen leer je vooral door te doen. Door fouten te maken en eruit te leren. Leerlingen oefenen traditionele legpatronen zoals visgraat, Hongaarse punt en mozaïek, en ze leren hoe ze parket moeten verlijmen, vernagelen en schuren. Op het einde van de dag staan ze vaak versteld van het resultaat. “Zeker in het buitengewoon onderwijs”, zegt De Pauw, die lesgeeft in de dubbele finaliteit, finaliteit arbeidsmarkt en in het bijzonder onderwijs. “Die jongeren komen stuk voor stuk met een handleiding, maar ze kunnen vaak meer dan ze denken. Het geeft veel voldoening om op het einde van de rit iets moois in handen te hebben dat je zelf hebt gemaakt. Dat was ook wat mij zo aantrok tot dit vak.”
Hoewel zijn opleiding parket leggen af en toe op de helling stond, geloven veel leerkrachten nog steeds dat het essentiële basisvaardigheden zijn. De Pauw heeft er vertrouwen in dat de kennismakingsopleiding parket leggen relevant zal blijven. Waar hij meer moeite mee heeft, is dat het zevende jaar met de modernisering van het onderwijs zijn waarde dreigt te verliezen. “Vroeger kreeg je na afloop een bijkomend attest, maar nu niet meer. Nochtans doen leerlingen tijdens dat extra jaar veel waardevolle praktijkkennis op en kan je tijdens de lessen veel dieper ingaan op specifieke technische zaken. Zonder attest wordt een zevende jaar minder aantrekkelijk terwijl het net erg goed geschoolde vakmensen oplevert. En die zijn broodnodig”, vindt De Pauw.
Aan het einde van zijn carrière merkte De Pauw dat het moeilijker werd om degelijke vakmensen te vinden. “Budgetten spelen een grote rol. In sommige scholen lijkt het alsof de tijd is blijven stilstaan, terwijl andere wel over een ultramodern machinepark beschikken. Die scholen zullen gemakkelijker leerlingen aantrekken, en leerlingen die er afstuderen hebben een streepje voor. Ze hebben veel meer technisch inzicht.”
Scholen moeten vandaag creatief omgaan met beperkte middelen. “Vroeger had elke technische school wel zo’n nutteloos houten mini-trapje staan. Nu werken leerlingen steeds vaker aan echte projecten. Heeft iemand uit de buurt bijvoorbeeld nieuwe ramen nodig, dan voorzien ze zelf het nodige materiaal en gaan de leerlingen ermee aan de slag. Ook de leerlingen winnen daarbij, ze zijn meer gemotiveerd omdat ze echt werk afleveren.”
Ondersteuning vanuit bedrijven maakt voor scholen ook het verschil. Zo wordt De Pauw bijvoorbeeld gesteund door Rubio Monocoat. “Hun olie is kwalitatief en innovatief. Ik werk er zelf heel graag mee. Anders dan traditionele olie hecht die zich via moleculaire binding aan de houtvezels. Je hebt er minder van nodig en het parket heeft een mattere look, ideaal voor de huidige markt. De olie was bovendien al VOC-vrij nog voor iemand daarvan wakker lag. Voor scholen met beperkte budgetten zijn dergelijke samenwerkingen interessant, maar ook voor de bedrijven zelf. Voor hen is het een goede vorm van promotie, want er zijn altijd wel enkele leerlingen die later als zelfstandige aan de slag gaan en trouw blijven aan de producten die ze op de schoolbanken leerden kennen.”
De Pauw mag dan wel met pensioen zijn, lesgeven houdt hem bij de pinken. Hij denkt nog niet meteen aan stoppen, al probeert hij collega-parketteurs wel warm te maken om ook in het onderwijs te stappen. “Eens je doorhebt hoe je jongeren kan motiveren, is het heel dankbaar werk. Ik laat de leerlingen soms zelf iets uitleggen aan hun klasgenoten, en dan zie je ze groeien. In het begin gebruikte ik nog PowerPoints, maar een interactieve aanpak werkt veel beter. Als je je job graag doet, is er toch niets mooier dan die passie door te geven? Ik kan het iedereen aanbevelen.”